پوینده ، تمام هستی من
هر ذره ، به سوی روشنایی

                              هر صبح ، رهاتر از پرستو
                             این پیک دیار آشنایی

  در دشت فلک به دانه‌چینی           
  در جوی سحر ، به سینه‌سایی

                               از کلبه تنگ بینوایان
                               تا قصر بلند پادشایی

   بر بام ستاره‌ها برآیم   
   هر شام بدین شکسته‌پایی

                          تا ... بشکفد این جوانه شعر
                          چون تاج سپیده‌دم ، طلایی

   با این همه ، در دل تو ای دوست
   تا نیست امید رهگشایی

ماییم و نوای بی نوایی

بسم الله اگر حریف مایی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: